محرومیت زندانیان سیاسی، عقیدتی و مدنی از خدمات پزشکی و درمانی یا انتقال دیر‌‌هنگام زندانیان بیمار به بیمارستان، روشی است که حکومت ایران سال‌هاست از آن برای اعمال فشار روانی به زندانیان استفاده می‌کند و در برخی موارد منجر به مرگ زندانیان می‌شود.
محمد حمادی، ۳۵ساله، زندانی سیاسی عرب اهوازی که ششم آذرماه جاری درگذشت٬ آخرین نمونه از مرگ زندانیان سیاسی بیمار به دلیل ممانعت از درمان به موقع است.
علی عجمی، فعال حقوق بشر به رادیو زمانه می‌گوید که زندانیان اقلیت در زندان‌های دور از دسترس، نسبت به زندانیان زندان‌های مرکزی ایران، برای درمان بیماری‌های حاد جسمانی خود با مشکلات بیشتری روبرو هستند واطلاع‌رسانی در مورد وضعیت درمانی زندانیان بیمار در زندان‌های شهرستان‌ها هم نسبت به زندان‌های مرکز کمتر است. به گفته او در شش‌ماه گذشته٬ در زندان زاهدان چند زندانی به دلیل تاخیر در رسیدگی پزشکی و درمانی، فوت شده‌اند.
خبرگزاری هرانا نیز مردادماه سال گذشته، از محرومیت درمانی شش زندانی سیاسی کرد زندان ارومیه (علی‌احمد سلیمانی، مصطفی علی احمد، همن حسن‌زاده، علی افشاری، کیوان اسماعیلی مامدی و بهروز الخانی) خبر داد و به بی‌توجهی مسئولان به رسیدگی پزشکی به این زندانیان اشاره کرد.
براساس گزارش‌های رسیده در زندان رجایی‌شهر کرج نیز چند زندانی از جمله: رمضان کمال احمد، شهروند کرد شهر کوبانی سوریه٬ بهنام ابراهیم‌زاده، مسعود عرب چوبدار نیاز به مداوای فوری دارند و از انتقال آن‌ها به مراکز درمانی خارج از زندان ممانعت می‌شود.
رادیو زمانه: مرگ تدریجی زندانیان بیمار در زندان‌های ایران