حقوق فعال مدنی و سیاسی در پاسخ‌گویی به سوالات بازجویی چیست؟

در زمان دستگیری فعالان مدنی و سیاسی و یا هر کسی که توسط نهادهای حکومتی، آن‌ها (دادستان و مسئولان تحقیق بر روی پرونده) در تلاش هستند که ثابت کنند: جرمی توسط فرد دستگیرشده اتفاق افتاده، فعال مدنی و سیاسی که اکنون از نظر آن‌ها به عنوان متهم شناخته می‌شود از روی عمد و آگاهی کاری را انجام داده است و دست آخر این‌که دلایلی وجود دارد که این فعالیتی که از نظر آن‌ها جرم است، توسط فرد دستگیرشده انجام گرفته است.
هر فعال مدنی و سیاسی و یا هرکسی در زمانی که دستگیر می‌شود، تنها موظف است که دلایل خود را در رد کردن اتهامات وارده از سوی بازجو، دادستان و سایر مسئولان تحقیقات پرونده مورد نظر بیان کند.
از جمله حقوقی که هرکسی در زمان دستگیری‌اش دارد این است که می‌تواند فقط به سوالاتی که در چارچوب اتهامی که به او داده شده، پاسخ دهد. مقامات تحقیق و یا قاضی نمی‌تواند سوالاتی که هیچ‌گونه ارتباطی با جرم یا جرائم تفهیم‌شده به متهم ندارد، از او بپرسد. به عنوان مثال اگر جرم تفهیم‌شده به موکل اخلال در نظم عمومی از طریق حضور در تظاهرات خیابانی است نمی‌تواند در مورد شرب خمر ارتکاب‌یافته توسط او هم شروع به تحقیق و پرسیدن سوال کنند.
برای هر فعال مدنی و سیاسی و یا کسانی که برای اولین‌بار توسط نهادهای حکومتی دستگیر می‌شود، معمولا سوالات زیادی قبل از آغاز مراحل بازجویی و دادرسی برای این فعالان پیش می‌آید. سوالاتی از قبیل، آیا می‌توانند به همه سوالات طرح شده از طرف بازجوی پرونده پاسخ دهند؟ چگونه می‌توانند وانمود کنند که به بازجو اعتماد کرده‌اند؟ تا چه اندازه حقیقت را بیان کنند و چه چیزهایی را پنهان کنند؟ آیا لج کردن با بازجو و فرار از پاسخ دادن به برخی از سوال‌ها درست است؟