بازداشت موقت شدیدترین و مهم‌ترین قرار تامین کیفری است و از این قرار باید به صورت محدود و به عنوان آخرین اقدام برای تضمین حضور فرد بازداشت‌شده استفاده کرد. برخلاف سایر قرارها، در قرار بازداشت موقت مقام صادرکننده باید در متن آن، دلایل خود برای صدور قرار و حق اعتراض شهروند بازداشت‌شده را ذکر کند. فرد بازداشت‌شده نیز در هنگام امضا قرار باید عنوان کند که آیا به قرار صادره اعتراض دارد یا خیر و علاوه بر امضا، تاریخ ابلاغ قرار را نیز درج کند.
در برخی اتهامات چون محاربه و افساد فی‌الارض و همچنین اتهاماتی که مجازاتش در قانون جمهوری اسلامی ایران اعدام یا حبس ابد است، صدور قرار بازداشت موقت از سوی مقام قضایی اجباری و در بقیه موارد همچون اقدام علیه امنیت ملی اختیاری است.
فرد بازداشت‌شده حق دارد ظرف ده روز پس از صدور قرار بازداشت موقت از تصمیم مرجع تحقیق به دادگاه عمومی و انقلاب اعتراض کند. در اتهامات امنیتی هر دو ماه یک‌بار مقام صادرکننده قرار باید برای تمدید یا تخفیف قرار بازداشت تصمیم مجدد بگیرد و در صورت تمدید باید دلایل خود را ذکر و فرد بازداشت‌شده میتواند ظرف ده روز به قرار صادره در دادگاه عمومی و انقلاب شکایت کند.
هرگاه شهروند بازداشت‌شده موجبات بازداشت را مرتفع ببيند مي‌تواند از بازپرس درخواست رفع بازداشت کند كه در اين صورت بازپرس مكلف است ظرف ده روز از تاريخ تسليم درخواست، نظر خود را برای تصميم‌گیری نزد دادستان ارسال کند. فرد بازداشت‌شده میتواند ماهی یک‌بار از این حق استفاده کند.
از نمونه بازداشت‌های موقت غیرقانونی می‌توان به پرونده وحید اصغری، دانشجوی انفورماتیک اشاره کرد که از سال ۱۳۸۷ از سوی نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شد و با گذشت نزدیک به هشت سال با حکم بازداشت موقت در حبس بوده است.
سوالات حقوقی خود را با وکلای دست‌گیری در میان بگذارید.
کانال تلگرام ما: https://telegram.me/Dastgirii
«گزارش موارد نقض حقوق بشر در پرونده وحید اصغری: هفت سال بازداشت بدون حکم قطعی»، عدالت برای ایران. : goo.gl/DK2mVy
آیا می‌توان به قرار بازداشت موقت اعتراض کرد؟
